Caun las fullas
Caun dels arbras las fullas; nel gialdí tot és tristura, pror… Lu vent allunt las polta coma sommius che per sempra s’en van del nostru cor. Són las fullas che caun a poch a poch llàgrimas de agunia, són las fullas che caun coma lus ans, de giuventut i de la mignunia. Cara fulla una pàgina de llibra, del llibra de la vira; una pàgina bella che sa tanca a ma un suspir, dasprés che l’has lligira. Un amich, una dona, un daspraié: cara fulla che cau... un arracolt che ratorna al cor, un arracolt de dulor, de pau. Ma turnarà nel món la primavera a ma l’abril flurit; ne l’arbra tra las novas fullas verdas cantarà’l rusignol torna de nit! Ma quan l’atungiu fret de la vira presa de astrachitut, fa caura a uns a uns to’lus ans, lus ans bels de la giuventut, són las fullas che caun a poch a poch, llàgrimas de agunia, sommius che sa dastaccan dulurosus per sempra, com la bella mignunia. |
Scripta online > Scripta algueresa >